Jerzy
Buzek

Urodził się w Śmiłowicach na Śląsku Cieszyńskim. Obecnie jego rodzinna miejscowość znajduje się na terenie Republiki Czeskiej. Osobowość i kompetencje Jerzego Buzka wsparte wcześniejszym doświadczeniem nabytym w czasie sprawowania funkcji premiera polskiego rządu i podczas działalności opozycyjnej sprawiły, że 14 lipca 2009 został wybrany przewodniczącym Parlamentu Europejskiego. Zdobył wówczas 555 z 644 oddanych ważnych głosów - było to największe poparcie, jakie uzyskał przewodniczący PE od 1979 roku, czyli od czasu pierwszych wyborów bezpośrednich. Jest pierwszym przewodniczącym pochodzącym z nowych państw członkowskich Unii.

W 2004 roku wygrał wybory na posła do Parlamentu Europejskiego, uzyskując najlepszy wynik w Polsce. W Brukseli ostro wziął się do pracy. Został wiceprzewodniczącym Europejskiego Forum Energetycznego. Reprezentował Parlament Europejski podczas wyborów na Ukrainie, wspierając Pomarańczową Rewolucję. Był posłem sprawozdawcą Parlamentu Europejskiego w ramach pakietu legislacyjnego Siódmego Programu Ramowego na rzecz Badań i Rozwoju 2007-2013, a także posłem sprawozdawcą Europejskiego Planu Strategicznego w dziedzinie Technologii Energetycznych. W latach 2004-2009 był członkiem Komisji Przemysłu, Badań i Energii oraz Komisji Środowiska, Zdrowia Publicznego i Bezpieczeństwa Żywności. Należał również do kilku delegacji Parlamentu Europejskiego: Komisji Współpracy Parlamentarnej UE- Ukraina, Delegacji Stosunków z krajami Azji Południowo-Wschodniej i ASEAN. Jego zaangażowanie i kompetencje zostały wielokrotnie docenione. W 2006 r. otrzymał tytuł „Eurodeputowany 2006” w kategorii badania naukowe i technologie. Jest on przyznawany przez brukselski dwutygodnik Parliament Magazine. Do tego doszła nagroda „Biały Węgiel 2006”, przyznawana przez Polskich Inżynierów.
W roku 2008 w rankingach tygodnika Wprost i dziennika Rzeczypospolita został uznany za najlepszego polskiego eurodeputowanego. W ostatnich wyborach do Parlamentu Europejskiego wyborcy ze Śląska oddali na niego niemalże 400 tys. głosów. W ten sposób po raz kolejny osiągnął najlepszy wynik wyborczy w Polsce. 14 lipca 2009 został wybrany na przewodniczącego Parlamentu Europejskiego.

W przemówieniu programowym przedstawił priorytety swojego mandatu: promowanie idei europejskiej wspólnoty energetycznej, promocja demokracji i obrona praw człowieka, wzmacnianie współpracy z sąsiadami UE na wschodzie i na południu Europy, zwiększenie roli UE w wielobiegunowym świecie, wieloletni budżet UE na miarę potrzeb i ambicji rozszerzonej Unii, przygotowanie Parlamentu Europejskiego do odgrywania większej roli po wejściu w życie Traktatu z Lizbony.

W ramach swoich obowiązków przewodniczący utrzymuje stałe kontakty z przewodniczącym Komisji Europejskiej, przewodniczącym Rady Europejskiej, krajem przewodniczącym UE oraz reprezentuje Parlament Europejski podczas wizyt zagranicznych. Do jego codziennych obowiązków należy m.in. organizowanie pracy Parlamentu i przewodniczenie debatom plenarnym. Jako cel postawił sobie uczynienie z PE miejsca ciekawej i żywej debaty politycznej. Jego ambicją jest, aby Parlament Europejski był bliżej ludzi. Urząd sprawował przez dwa i pół roku.

Premier Polski

W lutym 1997 roku został koordynatorem zespołu ekspertów gospodarczych AWS. Opracowany wtedy program AWS stał się jednym z głównych elementów zwycięskiej kampanii wyborczej do Sejmu tego ugrupowania. Jerzy Buzek został wybrany do Sejmu RP III kadencji, a następnie nominowany przez AWS na Prezesa Rady Ministrów.
Zaprzysiężenie rządu Jerzego Buzka odbyło się 31 października. Funkcję premiera sprawował przez pełną kadencję. Wprowadził Polskę do NATO i negocjował warunki przyjęcia Polski do Unii Europejskiej. Koalicyjny rząd Jerzego Buzka podjął się jednego z największych wysiłków reformatorskich w Polsce po 1989 roku. Zainicjował i przeprowadził reformy: samorządową, reformę systemu emerytalnego, służby zdrowia, oświaty oraz górnictwa.

Jako premier RP Jerzy Buzek zainicjował również stworzenie Oświęcimskiego Strategicznego Programu Rządowego, którego priorytetem jest przekształcenie Oświęcimia w międzynarodowe centrum edukacji o prawach człowieka. Kontynuuje tę inicjatywę do dziś. Przyczynił się do powstania Akademii Oświęcimskiej, która wraz z Uniwersytetem Jagiellońskim przygotowuje projekt edukacyjny „Szkoła Kultury i Praw Człowieka im. Pawła Włodkowica”.

Jako pierwszy premier RP, wraz z premierem Izraela Benjaminem Netanyahu, wziął udział w Marszu Żywych z Auschwitz do bramy Birkenau w 1998 roku, dając tym samym impuls do rozwoju tej wyjątkowej inicjatywy. W styczniu 1999 roku został przewodniczącym partii Ruch Społeczny AWS. Przegrane jesienią 2001 r. przez AWS wybory parlamentarne spowodowały wycofanie się Jerzego Buzka z czynnej polityki na okres kilku kolejnych lat.

Naukowiec

Po zdaniu w 1957 roku matury w Liceum Ogólnokształcącym im. Juliusza Słowackiego w Chorzowie, rozpoczął studia na Wydziale Mechaniczno-Energetycznym Politechniki Śląskiej w Gliwicach, które ukończył w 1963 r. Wtedy też rozpoczął pracę w Instytucie Inżynierii Chemicznej Polskiej Akademii Nauk w Gliwicach. Pracę doktorską obronił w 1969 roku. W latach ‘70 Jerzy Buzek poświęcił się działalności naukowej. W 1971 roku odbył staż naukowy w Uniwersytecie w Cambridge. W następnej dekadzie rozpoczął pracę naukową z dziedziny ochrony środowiska. Był cenionym wykładowcą na Politechnice Śląskiej w Gliwicach, a później na Politechnice Opolskiej. Sukcesy w działalności naukowej i dydaktycznej zostały docenione przyznaniem Jerzemu Buzkowi tytułu profesora nauk technicznych.

Działacz „Solidarności”

We wrześniu 1980 roku Jerzy Buzek rozpoczął działalność w „Solidarności”. Został wybrany na przewodniczącego Komisji Zakładowej Związku. Latem 1981 roku został delegatem na I Krajowy Zjazd Delegatów „Solidarności”. Jego znaczenie w związku systematycznie rosło. Przewodził IV, V i VI Krajowemu Zjazdowi Delegatów NSZZ „Solidarność”. 13 grudnia 1981 roku uniknął internowania. Przeszedł do działalności podziemnej. Wydawał nielegalny powielaczowy biuletyn S, którego pierwszy numer ukazał się już w styczniu 1982 roku. Do przerwania działalności w 1987 roku skłoniła go ciężka choroba córki Agaty. Dwa lata później, po zwycięstwie „Solidarności” zajął się pracą naukową w pełnym wymiarze.
Społecznik i pedagog
Pod koniec lat '90 zainicjował doroczny konkurs Pro Publico Bono na najlepszą inicjatywę obywatelską w Polsce. W latach 2002-2004 piastował funkcję prorektora ds. Nauki Akademii Polonijnej w Częstochowie. Jest założycielem Polonijnej Szkoły Dyplomacji i Fundacji na Rzecz Rodziny.